อยู่ไทย 01 DAY S1K769 M1K60 TUESDAY – 1 November 2022
เช้านี้บ้านเราตื่นเต้นกัน ม่อนกับโมจะกลับไทยแล้ว และคราวนี้มาอยู่ 2 เดือนเลย
พอสายๆ หม่าม๊าปลุกม่อนและโม ซึ่งทั้งสองคนก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จัดของอีกครั้งหนึ่งให้เรียบร้อย โดยป่าป๊าวางแผนให้เดินทางดังนี้
ม่อนและโมให้นั่งแท๊กซี่ที่หน้า Nex ไม่เกินเวลา 11.30 น. เวลาก่อนหน้านั้นให้หม่ำอาหารและเดินทางมา Nex ม่อนเลยวางแผนว่า จะไปหม่ำที่ Food Republic ดีกว่า และเดินมาด้านหน้าที่ Taxi stand ก็จะเดินทางได้ง่ายขึ้น
พอได้เวลาเดินทางประมาณ 10.30 น. ม่อนและโมก็ออกเดินทาง และอีกสักพักก็ถึง Nex และหม่ำอาหารกันเลย ม่อนส่งรูปอาหารน่าหม่ำมาให้ดู
ม่อนคอยดูแลโมชิ และรายงานหม่าม๊าตลอด ตอนนี้หม่ำเสร็จแล้ว และกำลังจะไปขึ้นแท๊กซี่ ม่อนเรียบแท๊กซี่ง่ายมาก หน้า Nex มีรถมารอตลอดเวลา และเดินทางไปถึงสนามบินประมาณ 11 โมงนิดๆ ราคาแค่ 18 ดอลล์เอง (ราคา 16 บวกภาษี)
ทั้งสองคนเช็คอิน แล้วเข้าไปด้านใน และถือโอกาสเดินเล่นไปเลย ม่อนบอกว่ามีของขายเยอะ และมีฟู้ดคอร์ทด้วย สนามบิน T4 มันจะยาวๆ ด้านหนึ่งเป็น Gate อีกด้านหนึ่งเป็นร้านค้า ฟู้ดคอร์ท เซเว่น และอื่นๆ เยอะเลย ม่อนไปเดินเล่นแล้วก็เข้ามารอในเกท
เครื่องบินออกเดินทางตรงเวลาและมาถึงไทยตรงเวลา ป่าป๊าหม่าม๊าขับรถไปรับ และดูแอป Flightradar24 เห็นเครื่องม่อนกลังจะร่อนลง ขนาดกับถนนที่ป่าป๊าหม่าม๊าขับไปเลย
เห็นเครื่องม่อนและโม VZ-621 กำลังจะแลนดิ้ง ตอนป่าป๊าหม่าม๊าขับรถขนาดไปกับรันเวย์ เพื่อไปอาคารผู้โดยสาร
ทุกคนตรงเวลาหมด เว้นแต่ว่า ผุ้โดยสารที่สนามบินเยอะมาก คนมาเที่ยวเมืองไทยเยอะมาก ทำให้อาคารผู้โดยสารมีคนเดินทางเต็มไปหมด นักท่องเที่ยวเยอะมาก ม่อนต้องรอคิวนานกว่าจะผ่าน Immigration ที่สนามบินมาได้ ป่าป๊าเดินมาหาด้านใน และหม่าม๊ารนในรถด้านนอก ซึ่งก็ถูกไล่มาเรื่อยๆ จนถึงประตู 9 และม่อนก็ออกมา โดยใช้เบอร์มือถือของไทย
ระหว่างทางกลับบ้าน ป่าป๊าอบรมและสอนม่อนและโมให้เข้าใจถึงชีวิตว่าต้องพึ่งพาตนเอง และจะขี้เกียจไม่ได้ จะไม่มีทางไป ป่าป๊าพูดยาวมาก สอนเกี่ยวกับเราเป็นเด็กไทย เรียนที่สิงคโปร์ ถ้าเรียนไม่ดี เข้า Poly หรือ JC ไม่ได้ ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว เพราะกลับไทยก็ไม่มีทางจะไปไหน
วิธีทำก็คือเลิกเล่นเกมส์ เลิกคิดว่าป่าป๊าหม่าม๊าจะเลี้ยงไปได้เรื่อยๆ ถ้าไม่ทำตัวเองให้มีวิชาชีพ ก็จะไม่มีอะไรจะกิน จะลำบากไปตลอด ม่อนและโมก็เข้าใจ และป่าป๊าก็เล่าเรื่องที่ป่าป๊าไปทำบอลลูนหัวใจให้ฟังด้วย โมชิก็ร้องไห้ (ม่อนไม่ได้ร้อง แต่ตาแดงๆ เพราะป่าป๊าไม่ได้ร้อง ม่อนก็ไม่เป็นไร แต่สำหรับโมชิ ป่าป๊าร้องไห้ตอนเล่า โมชิก็ร้องไห้ใหญ่เลย)
คิดว่าทั้งสองคนจะรู้ตัว และเปลี่ยนแปลงตัวเอง ม่อนเริ่มก่อนว่าจะไม่เอาโน๊ตบุ๊กกลับไปสิงค์ จะตั้งใจเรียนอย่างเดียวเพื่ออนาคต