วันนี้เป็นวันสุดท้ายของปี 2018 แล้ว และเป็นวันสุดท้ายของวันหยุดปลายปีของม่อนด้วย พรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางไปสิงคโปร์แล้ว โมชิสะเทือนใจอยู่ข้างในตลอด เพราะคิดถึงม่อน อยากให้ม่อนอยู่ไทย และก็คงคิดว่า เมื่อไรโมชิเองจะสอบติดไปเรียนที่สิงคโปร์ด้วยกันกับม่อน ป่าป๊าหม่าม๊าคอยให้กำลังใจ แต่ไม่รู้ว่าจะทำให้พูดเยอะไปหรือเปล่า อย่างไรก็ตาม การที่จะส่งโมชิไปเรียนที่สิงคโปร์เป็นสิ่งที่ต้องทำ เพื่ออนาคตของเด็กสองคน ให้เรียนต่างประเทศในระบบการศึกษาที่ดีไม่ให้ด้อยไปกว่ากัน

วันนี้ตื่นกันสายๆ ตามปกติ และก็ถูกปลุกให้หม่ำอาหารเช้า เพราะมีเรียนกีร์ต้า ป่าป๊าเป็นคนพาไป และก็ได้บอกครูว่า ม่อนไม่ได้มาเรียนแล้ว แต่จะหาทางให้ม่อนซ้อมกีร์ต้าที่สิงคโปร์ให้ได้ ครูบอกว่า ให้ซ้อมบทเรียนเก่าไปก่อน ไม่ต้องหาอะไรใหม่ทำ เดี๋ยวจะติดวิธีที่ผิด ให้ซ้อมเป็นระยะไปเรื่อยๆก็พอ

ป่าป๊าก็วางแผนจะซื้อกีร์ต้าที่สิงคโปร์ให้ แต่หม่าม๊าเบรกไว้ก่อน ให้ทุกอย่างลงตัวก่อนค่อยซื้อ ราคาก็พอๆกัน ซื้อที่ไทยกับสิงค์โปร์

โมชิซ้อมกีร์ต้าระหว่่างรอเข้าเรียน ม่อนก็ซ้อมเหมือนกัน

วันนี้มื้อกลางวัน หม่าม๊าทำ โรตีพราต้า ให้หม่ำ ม่อนหม่ำเสร็จ ก็ขอหม่ำต่อ วันนี้อร่อยเป็นพิเศษ หม่าม๊าเติมชีสแผ่นไปแล้ว ยังมี Cheese Squeeze ที่ป่าป๊าซื้อมาอีกด้วย

โมชิเห็นม่อนขอเพิ่ม พอหม่ำหมด ก็ขอเพิ่มอีกเหมือนกัน

เย็นนี้เด็กๆ ยังขอหม่ำพิซซ่าอีก บอกว่า กลับบ้านคราวนี้ไม่มีโอกาสหม่ำเลย แต่จริงๆ ตอนไปพัทยา หม่ำกันไปรอบหนึ่งแล้ว ยังไงก็ตามวันนี้หม่าม๊าส้่งพิซซ่าให้หม่ำอยู่ดี หม่ำกันจนอิ่ม