วันนี้โมชิตื่นสายๆ และอยู่บ้าน ป่าป๊าไปทำงานที่สนามบินทั้งวัน แล้วเตือนหม่าม๊าว่าต้องพาโมิชไปตรววจสายตา

ตอนบ่ายหม่าม๊านัดหมอที่ รพ. ศิครินทร์ พาโมชิไปหาหมอตา ปรากฎว่า สายตาสั้น ข้างหนึ่ง -150 อีกข้าง -200 ต้องไปตัดแว่น แต่ป่าป๊าว่าจะไม่ให้ใส่ คือหมายถถึงว่าตัดแว่น แต่ไม่ต้องใส่ก็ได้ เพราะในห้องเรียนก็ยังมองกระดานเห็น และมองระยะใกล้ได้ตามปกติ ถ้าใส่แว่น จะทำให้สายตาสั้นมากขึ้น ไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้ เพราะคนเราสายตาสั้น มองใกล้บางระยะและของเล็กๆบางอย่างไม่เห็นชัดนัก แต่ก็ไม่ได้หมายถึงว่าต้องใส่แว่น เพราะจะทำให้สั้นลงเรื่อยๆ สู้ไม่ต้องใส่ แล้วปรับตัวให้ได้จากสิ่งที่มองเห็น

ม่อนเหงาทั้งวัน หม่ำโรตีพราต้าจนหมด และตอนเย็น โทร.มาหาป่าป๊า ถามว่า รู้ไหมว่าแซลมอนอยู่ไหน ป่าป๊านึกว่าม่อนไปเที่ยว Nex เลยตอบไปว่าไปเที่ยว NEX แต่ม่อนหมายถึงปลาแซลมอนที่หม่าม๊าทำไปให้ ป่าป๊าบอกว่า อยู่ในตู้เย็น ในกล่องพลาสติก ม่อนบอกว่า มีกล่องพลาสติกเยอะมาก ป่าป๊าก็เลยให้หาดู ของหม่าม๊าทำเป็นฟอยล์ห่อเอาไว้ ม่อนก้เลยหาเจอ และอุ่นกิน และวันนี้ได้ต้มไข่กินสองฟองแล้วด้วย โดยให้เมดต้มให้

ม่อนเล่นเกมส์กับโมชิตอนล่าย และตอนค่ำคิดถึงโมชิ ก็ชวนคุยและเล่นเกมส์อีก