ใกล้วันจะกลับแล้ว ป่าป๊าดีใจเป็นที่สุด หม่าม๊าเตรียมเมนูอาหาร จดบันทึกสิ่งที่จะไปซื้อเพื่อมาทำอาหารให้สองหนุ่ม ส่วนม่อนและโมท่าทางจะเริ่มเบื่อโรงแรมนี้แล้ว 

วันนี้ตอนบ่ายป่าป๊าโทร.ไปให้เตรียมพาสปอร์ตให้เรียบร้อย เอาวางให้เป็นที่ หม่าม๊าบอกให้จัดกระเป๋า เพราะเช้าวันเสาร์ก็จะเดินทางไปรับแล้ว

พอบ่ายๆ ม่อนโทร.มาบอกว่าหาพาสปอร์ตไม่เจอ ป่าป๊าต้องคุยกับม่อนที่ละขั้นๆ รื้อฟื้นความทรงจำตอนอยู่ที่สนามบินชางกี ที่จะขั้นๆ ว่าใครถือพาสปอร์ตและบอร์ดดิ้งพาส และตอนไหนนั่งรอ ตอนไหนที่ต้องโชว์พาสปอร์ต

โดยมากพาสปอร์ตจะเก็บไว้ด้วยกันในกระเป๋าคิวช่าของม่อน และมาโชว์อีกทีตอนถึงไทย เขาเช็คชื่อติดเบอร์แต่ละคน แล้วค่อยไปเอากระเป๋าที่สายพาน ตอนนั้นม่อนเก็บพสาปอร์ตไว้ และพอมาถึงโรงแรม ก็ต้องเอามาโชว์อีกตอนเขาบรีฟถึรงการพักที่โรงแรมนี้ และพาขึ้นลิฟท์ที่ละสองคนเพื่อไปที่ห้อง จุดสุดท้ายม่อนจำได้ว่าเข้าห้องไม่ได้เพราะห้องล๊อก ส่วนห้องโมชิที่อยู่ติดกันเข้าห้องได้ และโมเข้าห้องไปเรียบร้อย ม่อนรอหน้าห้อง และจำได้ว่าถือพาสปอร์ตอยู่ในมือ ก็แสดงว่ามันอยู่ในห้องแน่ๆ ป่าป๊าเลยให้ม่อนไปหา

สักพักม่อนโทร.มา ดีใจใหญ่ บอกว่าเจอแล้ว และอยุ่ในที่ง่ายๆที่สุด คือบนโต๊ะเอง แต่มีเอกสารอื่นทับไว้ ป่าป๊าเลยให้เก็บให้เรียบร้อย

แล้วก็โทร.ไปหาโมชิ ซึ่งก็บอกว่าหากระเป๋าตังค์ไม่เจอ และ STP กอยู่ในนั้น พออีกแป๊ปก็บอกว่าเจอแล้ว อยู่บนโต๊ะ

ค่ำนี้หม่าม๊าโทร.หาโมชิให้จัดเก็บพาสปอร์ตและ STP ให้ดีๆ เพราะจะเดินทางแล้ว และกำชับให้ดื่มน้ำเยอะๆด้วย