DAY S1K161 M453 กลับ SG, อยู่ไทย 45 SUNDAY – 20 DECEMBER 2020

DAY S1K161 M453 กลับ SG, อยู่ไทย 45 SUNDAY – 20 DECEMBER 2020

วันนี้เป็นวันเดินทางกลับสิงคโปร์แล้ว และจะต้องถูกกักตัวในที่ที่รัฐจัดให้เป็นเวลา 14 วัน เรียกว่า SHN ในที่ที่ MOH (Ministry of Health) ของสิงคโปร์จัดให้ และต้องคุณต้องปฏิบัติตามสุขภาพและข้อควรระวังอื่น ๆ ทั้งหมดตามมาตรการที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด ซึ่งมีเอกสารยืนยัน รวมทั้งวิธีปฎิบัติตัวต่างๆ พร้อม

เที่ยวบินจะเป็นเวลา 6.05 ตอนเย็น โดยสิงคโปร์แอร์ไลน์ หม่าม๊าเตรียมอาหารสำรองไปให้ด้วย โดยเราจะแวะซื้อปังเว่ยเฮ้ย ไปตุนไว้หม่ำตอนก่อนขึ้นเครื่อง และตอนอยู่ที่สนามบินชางงีแล้ว แต่ในเครื่องเขาก็แจกอาหารอยู่ดี ก็น่าจะไม่เป็นอะไรนัก

เช้านรี้ป่าป๊าทำซุปให้หม่ำกับสปาเกตตี้ ม่อนและโมตื่นมาก็หม่ำกันเลย เมื่อคืนมีเรื่องตื่นเต้น คือประมาณตีหนึ่ง ม่อนเดินออกมา และหม่าม๊ายังอยู่ข้างล่าง ม่อนเป็นไข้เล็กน้อย ไม่รุ้เกิดจากอะไร หม่าม๊าเลยให้หม่ำยาพาราฯ และเช็ดตัวให้ พอม่อนหลับไปตื่นมาตอนเช้าก็หาย หม่าม๊ากังวลจะเป็นไข้เลือดออก แต่ป่าป๊าว่า น่าจะกินเยอะเกินไปตอนเย็น เพราะม่อนหม่ำเยอะมากจนบอกว่าแน่นท้องไปหมด

หม่ำอาหารเช้าอย่างอร่อย

วันนี้ตอนบ่ายก็ต้องออกเดินทางไปสนามบินกันแล้ว พอใกล้เวลาทุกคนก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน หม่าม๊าซื้อของกลับมาแล้ว เป็นกระเป๋าตังค์ของดมชิ เพราะของเก่ามันขาดแล้ว อันใหม่ก็เหมือนกันอันเก่า และป่าป๊าก็ทำการ์ดที่อยู่ใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ของทั้งสองคนด้วย เผื่อกระเป๋าตังค์หาย อาจจะมีคนเอามาส่งคืนที่บ้านหรือโรงเรียน

ป่าป๊ากับหม่าม๊าใจสั่นอยู่ภายใน แต่ทุกอย่างต้องดำเนินไปตามเส้นทางของมัน สองหนุ่มไม่รู้สึกอะไร การเดินทางไปอยู่สิงคโปร์ก็เป็นเรื่องธรรมดา โดยเฉพาะม่อนที่น่า่จะชินแล้ว ส่วนโมชิจะยังเป็นเด็กอ้อนอยู่

กระเป๋าต่างๆ

ที่สนามบินคนน้อย มีแต่คนเดินทางในประเทศ แต่การเดินทางต่างประเทศก็ยังมีอยู่ ซึ่งจะเป็นการเดินทางพิเศษ ไม่ใช่การเดินทางท่องเที่ยว สองหนุ่มยังรู้สึกสบายๆ การเดินทางไปเรียนที่สิงคโปร์เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสองคนไปแล้ว

สู้ๆ

ที่เคาน์เตอร์เช็คอิน เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารละเอียด ไม่ใช่แค่พาสปอร์ตเท่านั้น ยังต้องมี STP และเอกสารจาก MOE และ MOH ด้วย แล้วยังต้องการใบเสร็จรับเงินของการชำระเงินให้ MOE ด้วย แต่จริงๆ ใบเสร็จไม่ใช่เรื่องใหญ่ เอกสารสำคัญจะเป็น Approved of Entry กับ เอกสาร SWAB Test มากกว่า

เรื่องการเทสโควิด ตอนแรกเรามั่นใจกันว่าไม่ต้องเทส แต่เนื่องจากแม่โอ๋ แม่ของอาชิ บอกมาว่า น่าจะต้องตรวจ ป่าป๊าโทร.ไปเช็คที่สถานฑูตสิงคโปร์ในไทย และดูในเว็ป เห็นว่าต้องมีแน่นอน จึงรีบหาที่ และได้ทำการตรวจเป็นที่เรียบร้อย โชคดีจริงๆ ที่เอกสารครบหมด เจ้าหน้าที่ยังชมเลยว่า ทำเอกสารไว้เรียบร้อยมาก

ตัวใหญ่ดูแลหม่าม๊าได้
คิดถึงจัง

พอเช็คอินพร้อม ป่าป๊าหม่าม๊าก็เดินทางไปส่งจุดที่จะเข้าไปด้านใน พอตรวจพาสปอร์ตเสร็จ เราก็กอดลากัน โมชิตาแดงๆ มากอดป่าป๊า และไปกอดหม่าม๊า ส่วนม่อนก็กอดหม่าม๊า แล้วเดินมากอดป่าป๊า น้ำตาม่อนหยดนิดหน่อย ป่าป๊าหม่าม๊าอวยพร และสอนให้เป็นคนดี ไม่รวมถึงก่อนหน้านี้คุยเรื่องเอกสาร การเดินทาง และสิ่งต่างๆ ที่จะทำให้กล้บไปสิงคโปร์ กักต้ัว และเดินทางเข้าบ้านเป็นที่เรียบร้อย ป่าป๊าแอบน้ำตาไหล แต่ก็ทำเสียงเข้มแข็ง ส่งสองหนุ่มเข้าไปในสนามบิน

อีกสักพักป่าป๊าก็โทร.ไปอีกหลายครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่า ทุกอย่างเรียบร้อย ผ่านจุด Security Check Point / Immigration Check Point จนกระทั่งเดินไปยังเกทเรียบร้อย ซึ่งพอไปถึง สองหนุ่มก็บอกว่าไม่มีคนเลย ซึ่งคนอ่นๆ จะอยู่ด้านนอก ร่ำลากับพ่อแ่ก่อน ใกล้เวลาค่อยเขาไป ม่อนกับโมระหว่างรอก็หม่ำขนมปังเว่ยเฮ้ยเรียบร้อย จนได้เวลาเกทเปิด และเข้าไปด้านใน จนขึ้นเครื่อง หม่าม๊าโทร.ไปกำชับเรื่องเอกสารทุกชนิด และร่ำลากัน เจอกันที่สิงคโปร์น่ะสองหนุ่มของหม่าม๊า

พอสองทุ่มเวลาประเทศไทย เครื่องก็แลนดิ่ง และประมาณสองทุ่มสี่สิบม่อนก็โทร.มา บอกว่ากำลังผ่าน Immigration อยู่ เดี๋ยวจะไปเอากระเป๋า แล้วจะมีคนพาไป SHN ซึ่งป่าป๊าก็บอกว่าให้ถามว่า Auntie ซึ่งเป็น Local Contact จะต้องมาเซ็นต์เอกสารที่ไหน

แล้วม่อนก็ WhatsApp มาว่าถึงแล้ว ขั้นตอนทุกอย่างกว่าจะเสร็จไปถึงโรงแรมก็อีกร่วมสองชั่วโมง จนกระทั่งเดินทางไปถึงโรงแรมเรียบร้อยและเข่านอน รายละเอียดจะเขียนต่อในวันพรุ่งนี้

Comments are closed.