Salmon and Moshi

เมื่อคืนกว่าจะเข้ามาถึงโรงแรมได้ก็ใช้เวลานานมาก อานตี้ก็ไปรอที่สนามบินตั้งนาน ส่วนเช้านี้พอ 8 โมง ป่าป๊าโทร.ไปปลุกโมชิด้วย WhatsApp โมชิรับสายเลย ป่าป๊าได้ยินเสียงม่อนพูดมาว่า เขามาตรวจ แต่จริงๆ ไม่ใช่ ป่าป๊าโทร.ไปเพื่อให้ไปดูอาหารเช้า เพราะได้สั่งไว้ผ่าน App ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว เมื่อวานตอนเครื่องบินลงแล้ว ม่อนกับโมไปที่ Immigration Check-in ระหว่างที่รอป่าป๊าก็โทร.ไป ม่อนบอกว่า เดี๋ยวเสร็จแล้วก็จะไปเอากระเป๋า แล้วจะมีเจ้าหน้าที่มาจัดการต่อ ตอนนั้น Auntie ก็มาถึงแล้ว เขียนมาหาป่าป๊าว่ากำลังรออยู่ ม่อนจัดการเอกสารสักพักก็เรียบร้อยไปเอากระเป๋า แล้วมาที่เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสาร ม่อนโทร.เข้ามา บอกว่าต้องการที่อยู่ ซึ่งก็ไม่เคยจำเลย ต้องมาถามป่าป๊าทุกที แต่ป่าป๊าก็เขีนนให้ไป ม่อนกรอกเอกสารจนเสร็จ ก็มาขึ้นรถบัส และรอในรถบัส ในรถมีแค่ 3 คน คือม่อน โม และเด็กไทยที่เจอที่เคาน์เตอร์เช็คอินสนามบินในไทย รออยู่ในรถนานมาก ขั้นตอนทั้งหมดก็ชั่วโมงกว่าๆแล้ว อานตี้เขียนมาว่าเห็นสองหนุ่มแล้ว แต่ไม่รู้จะไปเซ็นต์ที่ไหน ป่าป๊าเลยเขียนไปให้อานตี้ไปถามว่าต้องทำอย่างไรต่อ สรุปว่าไม่ต้องเซ็นต์อะเไร และป่าป๊าบอกให้อานตี้กลับได้ และขอบคุณที่สละเวลามาช่วยดูแล แต่อานตี้ถามแล้วได้ความว่าไปอยู่ที่ IBIS SG Novena ทำให้ป่าป๊ารู้ก่อน และรู้ว่า เดินทางด้วยรถยนต์แค่ไม่นานเท่าไรนัก ต่อมาเห็นว่าม่อนไม่ได้ต่อเนตแล้ว ก็แสดงว่าเดินทางไปยังโรงแรมแล้ว พอถึงโรงแรมม่อนโทร.มาบอกว่า เขาไม่ไห้ให้อยู่ห้องเดียวกัน ป่าป๊าต้องส่งอีเมล์ที่เขียนจาก MOE ไปให้ และส่งใบเสร็จรับเงินโมชิที่เขียนว่า เก็บเงินเพิ่ม $500 เ็นค่าอาหารสำหรับกักตัว ก็เลยทำให้เขาให้มาอยู่ที่ห้องเดียวกัน ซึ่งมันก็สับสนนิดหน่อย เพราะม่อนนึกว่า ต้องแยกห้อง แต่อย่างไรก็ตาม ม่อนก็เป็นคนคุยจัดการเรื่องต่างๆ จนเสร็จเอง และหม่าม๊าก็กำกับให้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดง่ายๆ และแปรงฟันเข้านอน โดยชุดที่ใส่มาวันนี้…

Read More Read More

วันนี้เป็นวันเดินทางกลับสิงคโปร์แล้ว และจะต้องถูกกักตัวในที่ที่รัฐจัดให้เป็นเวลา 14 วัน เรียกว่า SHN ในที่ที่ MOH (Ministry of Health) ของสิงคโปร์จัดให้ และต้องคุณต้องปฏิบัติตามสุขภาพและข้อควรระวังอื่น ๆ ทั้งหมดตามมาตรการที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด ซึ่งมีเอกสารยืนยัน รวมทั้งวิธีปฎิบัติตัวต่างๆ พร้อม เที่ยวบินจะเป็นเวลา 6.05 ตอนเย็น โดยสิงคโปร์แอร์ไลน์ หม่าม๊าเตรียมอาหารสำรองไปให้ด้วย โดยเราจะแวะซื้อปังเว่ยเฮ้ย ไปตุนไว้หม่ำตอนก่อนขึ้นเครื่อง และตอนอยู่ที่สนามบินชางงีแล้ว แต่ในเครื่องเขาก็แจกอาหารอยู่ดี ก็น่าจะไม่เป็นอะไรนัก เช้านรี้ป่าป๊าทำซุปให้หม่ำกับสปาเกตตี้ ม่อนและโมตื่นมาก็หม่ำกันเลย เมื่อคืนมีเรื่องตื่นเต้น คือประมาณตีหนึ่ง ม่อนเดินออกมา และหม่าม๊ายังอยู่ข้างล่าง ม่อนเป็นไข้เล็กน้อย ไม่รุ้เกิดจากอะไร หม่าม๊าเลยให้หม่ำยาพาราฯ และเช็ดตัวให้ พอม่อนหลับไปตื่นมาตอนเช้าก็หาย หม่าม๊ากังวลจะเป็นไข้เลือดออก แต่ป่าป๊าว่า น่าจะกินเยอะเกินไปตอนเย็น เพราะม่อนหม่ำเยอะมากจนบอกว่าแน่นท้องไปหมด หม่ำอาหารเช้าอย่างอร่อย วันนี้ตอนบ่ายก็ต้องออกเดินทางไปสนามบินกันแล้ว พอใกล้เวลาทุกคนก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน หม่าม๊าซื้อของกลับมาแล้ว เป็นกระเป๋าตังค์ของดมชิ เพราะของเก่ามันขาดแล้ว อันใหม่ก็เหมือนกันอันเก่า และป่าป๊าก็ทำการ์ดที่อยู่ใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ของทั้งสองคนด้วย เผื่อกระเป๋าตังค์หาย อาจจะมีคนเอามาส่งคืนที่บ้านหรือโรงเรียน ป่าป๊ากับหม่าม๊าใจสั่นอยู่ภายใน แต่ทุกอย่างต้องดำเนินไปตามเส้นทางของมัน สองหนุ่มไม่รู้สึกอะไร การเดินทางไปอยู่สิงคโปร์ก็เป็นเรื่องธรรมดา โดยเฉพาะม่อนที่น่า่จะชินแล้ว ส่วนโมชิจะยังเป็นเด็กอ้อนอยู่ กระเป๋าต่างๆ ที่สนามบินคนน้อย มีแต่คนเดินทางในประเทศ แต่การเดินทางต่างประเทศก็ยังมีอยู่ ซึ่งจะเป็นการเดินทางพิเศษ ไม่ใช่การเดินทางท่องเที่ยว สองหนุ่มยังรู้สึกสบายๆ การเดินทางไปเรียนที่สิงคโปร์เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสองคนไปแล้ว สู้ๆ ที่เคาน์เตอร์เช็คอิน เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารละเอียด ไม่ใช่แค่พาสปอร์ตเท่านั้น ยังต้องมี STP และเอกสารจาก MOE และ MOH ด้วย แล้วยังต้องการใบเสร็จรับเงินของการชำระเงินให้ MOE…

Read More Read More

เช้านี้ป่าป๊าหม่าม๊ารีบพาสองหนุ่มไป รพ. บางนา 5 เพื่อไปตรวจ SWAB TEST COVID 19 ซึ่งเราเช็คกันไว้แล้วว่ามีการบริการแบบนี้ และราคาก็ 3000 บาทต่อคนเท่านั้น โชคดีจริงๆ ที่มีอยู่ใกล้ๆ พอตรวจเสร็จก็กล้บบ้าน มารอผล และป่าป๊าเห็นว่าม่อนอยากจะได้ฟิล์มกันรอยมือถือ เพราะตอนซื้อให้ม่อน ไม่ได้ติดมาให้จากร้านที่ขายในลาซาด้า แต่ใส่มาในกล่อง ม่อนลองเอามาติดเองแต่ก็ติดไม่สำเร็จ (น่าจะเสียไปแล้ว) ก็เลยพาไปที่อิมพีเรียลสำโรง ไปซื้อมาเรียบร้อย เป็นฟิล์มกระจก 3ดี เต็มหน้า สวยเลยแหละ เสร็จแล้วก็พอไปกินไอติมสเวนเซ่นส์ ไอติมอร่อย รอหม่ำไอติม พอตกเย็นป่าป๊าก็ไปรับเอกสารการตรวจโควิดจาก รพ.มา แล้วก็เดินทางไปหม่ำอาหารจากการนัดกับเพื่อน คืออี๊แหม่ม ซึ่งไปกับโปโล และป้าจิน ซึ่งไปกับภูริศ ที่ร้านฮั่วเซ่งเฮง อาหารแพงสุดๆๆๆๆ แพงมากๆ ต่อไปจะไม่มากินที่นี่อีก แต่การได้มากินและเจอกับเพื่อนๆ ก็เป็นการดี มีความสุขดี เย็นนี้กลับบ้านนอนไม่ดึกนัก เพราะพรุ่งนี้จะไปตีแบดฯกัน

เช้านี้หม่าม๊านึ่งขนมจีบ กับซาลาเปา ส่วนม่อนซึ่งบอกตั้งแต่เมื่อวานจะทำ Korean Toast ก็ทำตามที่บอก โดยทำให้ทุกคนในบ้านหม่ำเลย ชิ้นแรกป่าป๊าบอกขั้นตอนก่อน แต่ชิ้นถัดๆไป ม่อนทำเองเลย กว่าจะทำเสร็จครบ ทุกคนก็รอม่อนกันหมด พอทำเสร็จก็มาหม่ำกันอร่อยมาก ม่อนทำอาหารเองแล้ว พอบ่ายแก่ๆ หม่าม๊าพาไปช้อปปิ้งขนม เพื่อตุนเอาไปสิงค์โปร์ช่วงกักตัว และแวะไปเซ็นทรัลช้อปต่อ และซื้อไก่บอนชอนกลับมาหม่ำกันด้วย

วันนี้มีข้าวต้มแสนอร่อย หม่าม๊าทำโดยใช้ของที่เหลือจาก ซูชิ เมื่อวานเย็น สองหนุ่มตื่นมาเกือบเที่ยง ก็มีข้าวต้มอร่อยหม่ำ กินกันเต็มที่ ชามใหญ่มาก ตอนบ่ายหม่าม๊าพาไปตัดผม ทั้งสองคนตัดสั้นหล่อเลย ตัดสั้นแล้วเห็นหน้าเต็มเลย แก้มอิ่มขึ้นเลย และหล่อมาก พอกลับมาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าไปตีแบดฯ ม่อนตั้งใจตีเต็มที่ บอกว่าสนุกมาก โมชิไม่ได้ตีจริงจัง แต่ตีเล่นๆ นิดหน่อย โมชิยังเจ็บเข่าอยู่่ เลยไม่ตีแบดฯ ส่วนม่อนตีเต็มที่ 1 ชม.เลย และโมชิมาขอแจมช่วงหลังนิดหน่อย พอตีกันเสร็จ ก็ไปหม่ำไอติมที่ด้านหน้า และดื่มน้ำดื่มคนละขวดด้วย ค่ำนี้หม่าม๊าซื้อไก่ทอดมาให้กิน พอกลับมาก็กินกันเต็มอิ่ม หม่าม๊าจัดของเตรียมตัวกลับสิงคโปร์ และป่าป๊าได้รีบเมล์จาก MOE ให้ไปชำระเงินส่วนของโมชิที่ต้องกักตัวที่เดียวกับม่อน โดยราคาอยู่ที่ $500 เท่านั้น และเมื่อตอนบ่าย เช็คแล้วว่าต้องมีการ SWAB TEST แน่นอน หม่าม๊าเช็คได้ว่าที่ รพ.บางนา 5 มีทำให้ ทำเช้าได้เย็น ราคา 3000 บาทเท่านั้น เลยวางแผนจะไปทำวันศุกร์ ล่วงหน้าไม่เกิน 72 ชม. พอดี

วันนี้สองหนุ่มตื่นกันสายๆเลย เหนื่อยกันมากจากเมื่อวาน นอนกันเที่ยงคืนกว่า ทั้งป่าป๊าหม่าม๊าด้วย  ตอนบ่ายหม่าม๊าพาม่อนไป Central Village ที่สนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อไปซื้อรองเท้า ม่อนเท้าใหญ่ ร้านทั่วไปจะไม่มีสต๊อก พอไปที่เซ็นทรัลวิลเลจ ก็มีของลดราคา และไซส์ใหญ่ก็มี ม่อนซื้อได้เบอร์ 12 พอดีเท้าม่อน เป็นของ Adidas พอได้ของแล้วก็ดีใจแล้วเสร็จไปอีกเรื่อง ตอนเย็นว่าจะไปตีแบดฯ แต่สองคนปวดขาไปหมด กินกรรมเยอะมาก ก็เลยงดไม่ได้ไป ตกเย็นป่าป๊าอ่านเอกสารเกี่ยวกับการเดินทางเข้าสิงคโปร์ และเอาสองหนุ่มมาบริฟให้เข้าใจวิธีการ แต่มีปัญหาคือ ของโมชิป่าป๊าไปทำผิด ไปเลือก Opt-out ให้ SHN ที่บ้าน ซึ่งเป็นการเข้าใจผิด เลยเขียนอีเมล์ไปยัง MOE ให้ช่วยแก้ไขให้

เช้านี้ม่อนทำอาหารเช้าเป็นสปากเตรี้กับซ๊อสข้น ป่าป๊ากำกับนิดหน่อย และให้ม่อนเป็นคนทำ เริ่มตั้งแต่ปอกและซอยหอมใหญ่ กับปอกมันฝรั่งและหั่นเป็นชิ้นๆ  แล้วเอาซุกใส่หม้อ กับหอมใหญ่ เนย และนมสด ระหว่างนั้นก็ต้มเส้นไปด้วย พอทำเสร็จ ก็ได้หม้อใหญ่มาก ม่อนยังใส่ไส้กรอกไปอีกเยอะด้วย หม่ำกันอร่อยเลย พอบ่ายๆ เราเดินทางไป Mega Bangna เพื่อไปซื้อรองเท้านักเรียนให้ม่อน ออกเดินทางเลทไปนิดนึง คนเยอะมาก จอดรถยากมาก หม่าม๊าลงเดินกับม่อนและโมก่อน เพื่อไปซื้อรองเท้า แต่ก็ไม่ได้ และจะเสียเวลาถ้ายังเดินเลือกอีก ก็เลยไปหม่ำอาหารกันก่อนที่ หัวปลาหม้อไฟช่องนนทรีจูเนียร์ ม่อนชอบกินต้มยำปลาคัง แต่ให้แยกพริก รสชาดเปรี้ยวเผ็ดน้ำพริกเผาน้อยมากๆ ปลากก็อร่อย และมีปลากระพงทอดน้ำปลา กับหมูสะเต๊ะเมนูโปรดสองจาน หม่ำเสร็จก็เดินทางไปยังสยามทันทีเพื่อไปเจอเพื่อนๆ บ้านบันๆ มีแม่เก่ง พ่อเล็ก แบมแบม บ้านอี๊แหม่ม มีโปโล และมีมี่ด้วย บ้านบันบัยยังม่เด็กมาอีกคนหนึ่งด้วย หม่ำที่หัวปลาหม้อไฟ เมกาบางนา สยามเลเซอร์เกมส์ สนุกมากๆ เด็กๆ จะตั้งชื่อ และลงทะเบียนเข้าไปในระบบ และจะมี สายรัดข้อมือ ทาง SLG จะจัดเกมส์ให้เล่น โดยให้สมาชิกแบ่งกลุ่มเล่นกันตามเกมส์ที่จัดให้ มีเกมส์สามสิบกว่าแบบ เกมส์ละ 10 นาที และให้พัก จะมีคะแนนให้ ทุกคนต้องใส่เนื้อที่มี TAG กับปืนเลเซอร์ สมาชิก ทุกคนมาเจอกันประมาณ 6 โมง แล้วก็เริ่มเล่นกันเลย เด็กๆ สนุกกันมาก เหงื่อออกท่วมเลย เล่นกันหลายเกมส์มาก ระหว่างนั้น แม่ๆ ก็ไปซื้อ Texas Chicken มากินกันด้วย…

Read More Read More