Salmon and Moshi

วันนี้เป็นวันเดินทางของสองหนุ่มกลับไปสิงคโปร์แล้ว เมื่อคืนม่อนอ้อนเยอะ บอกว่าทำไมต้องไปอยู่ที่อื่น อยากมาอยู่บ้าน แต่ป่าป๊าก็ค่อยๆ กล่อม บอกว่าคนเราต้อง independent ม่อนก็มีความ independent อยู่ในตัวมากขึ้นเรื่องๆ และไม่ว่าเราจะอยู่กันที่ไหน เราก็ผูกพันธ์ bonded กันอยู่เสมอ โมชิก็ด้วย ทำอะไรเองก็เป็นแล้ว และเริ่มทำเองมากขึ้นเรื่อยๆ และให้รู้ว่า ป่าป๊าหม่าม๊าอยู่ตรงนี้ตลอดเวลา และจะไปหาได้ตลอดเวลา ป่าป๊าหม่าม๊าตื่นตอนตีห้า หม่าม๊ามาทำอาหาร เป็นข้าวเหนียวที่หุงไว้เมื่อวานนี้ และเช้านี้ทอดไก่ ใส่ในอับสองอับ ทอดไว้เยอะแยะ และก็ใส่ในอับหมด โดยมีอับไก่ และอับข้าวเหนียว ซึ่งมีที่ว่าง ก็เอาไก่ใส่ลงไปด้วย ได้เยอะแยะเลย ม่อนและโมตื่น 6 โมง อาบน้ำแต่งตัว และทุกอย่างเสร็จเร็วกว่าเวลาเยอะ ทำให้มีเวลาหม่ำอาหารเช้า หม่าม๊าเตรียมไส้กรอก และไข่ดาว กับมีขนมปังปิ้งทาเนย หม่ำกันอร่อยไปเลย และพอถึงเวลาก็เดินทางไปสนามบินกัน กำลังมาเช็คอินที่เคาน์เตอร์ เช้านี้ที่เคาน์เตอร์คนเยอะมาก น่าจะเป็นเพราะเครื่องบินลำนี้เป็นลำใหญ่ คือ Boing 787-8 โดยที่เป็น Fly Scoot กับ Singapore Airlines ด้วย คนต่อคิวกันเยอะมาก เราต่อคิวกัน กว่าจะได้เช็คอิน ก็ร่วม 40 นาที แต่เราไปถึงสนามบิน 8.30 น. ตอนเช็คอิน ม่อนทำเองหมด ตอนป่าป๊าช่วยตอบ ม่อนก็กระซิบว่า ม่อนตอบได้ ! ตอนนี้เก่งแล้ว ทำอะไรเองเป็น เจ้าหน้าที่ขอที่อยู่ที่สิงคโปร์ ก็เลยโชว์ STP ให้ และเขาขอ Vaccine…

Read More Read More

เมื่อคืนโมชินอนหลับโดยไม่ได้หม่ำอาหารเย็น พออาบน้ำเสร็จก็ไปนอนเล่นชั้นสอง (เพราะอาบน้ำชั้นสอง) พอม่อนไปตาม โมก็เดินลงมาข้างล่าง นอนเล่นแล้วหลับไปเลย ม่อนซึ่งหม่ำอาหารเย็นอยู่ เป็นข้าวขาหมู และข้าวต่างๆ ที่ซื้อมากะว่าจะหม่ำกันเต็มที่ แต่โมชินอนไม่มาหม่ำ ม่อนบ่นเลยว่าหม่ำไม่อร่อยเพราะไม่มีโมชิ ม่อนหม่ำเสร็จ ก็ไปเรียกโมชิให้ตื่น แต่โมไม่ตื่น ม่อนเลยปิดไฟนอนเลย ทำให้เช้านี้ม่อนตื่นเช้ามาก และโมชิตื่นมาก็อารมณ์ดี เพราะนอนร่วม 12 ชม.เลย แต่ก็เกือบๆ เที่ยงกว่าจะหม่ำอาหารมื้อแรก และเป็นอาหารจากเย็นวานนี้ ทั้งหมด หม่ำกันเต็มที่ ส่วนป่าป๊าไปทำงานมา แวะซื้อหมูทอดเจ๊จงมาด้วย มาแจมได้นิดหน่อย เพราะทุกคนอิ่มกันแล้ว พวกเราไปธนาคารไทยพาณิชย์ เพื่อเอามือถือป่าป๊าไปจัดการติดตั้งแอป SCB Easy ตอนแรกเราทำที่บ้านไม่สำเร็จ เจ้าหน้าที่แนะนำให้เอาซิมมือถืออื่นออก เหลือแต่ซิมที่ลงทะเบียนไว้ ก็ทำให้ติดตั้งได้ และดีกว่านั้นคือ แอปสามารถติดตั้งได้สูงสุดสองเครื่อง ทำให้เครื่องม่อนและเครื่องป่าป๊ามีแอปเหมือนกัน เว้นแต่ว่า ซิมที่จะมีโอทีพีมา อยู่ที่ไทยเท่านั้นเอง เสร็จแล้วเราก็มุ่งหน้าไปเยี่ยมอาม่ารำเพย เว้นแต่หม่าม๊าอยู่บ้าน เตรียมอาหารและกระเป๋าให้สองหนุ่มเดินทางกลับสิงคโปร์ สิ่งสำคัญคือมียาไปด้วย เผื่อเป็นหวัด จะได้ประหยัดค่าหมอ เพราะราคาไม่ถูกเลย แต่การเป็นหวัดก็ไม่อยากให้เป็นนาน เดี๋ยวจะต่อด้วยโควิซะ ยาแก้หวัดพร้อม ป่าป๊า และม่อนโมไปเยี่ยมอาม่ารำเพย อาม่าดีใจที่หลานมาหา และรู้ว่าหลานจะกลับไปสิงคโปร์อีกสองวันนี่แล้ว ม่อนเล่นลูกบอลกับอาม่าตามเคย และวันนี้ได้ถ่ายรูปกันมาด้วย ถ่ายรูปกับอาม่า เย็นนี้มีเมนูอร่อยของหม่าม๊าอีก คือ Chicken Curry เต็มกระทะเลย หม่ำกับข้าวสวย และยังมีหมูทอดด้วย เป็นทงคัสซึราดแกงกะหรี่ อร่อยมาก ทุกคนหม่ำกันเยอะเลย ม่อนรีเควสท์อยากหม่ำซุปสปาเกตตี้วันพรุ่งนี้ ค่ำนี้ป่าป๊าเลยขับรถไปช้อปปิ้ง โดยไปที่บิ๊กซี ถนนหลังวัดหนามแดง สาขานี้สะอาด คนน้อย เลยได้แอ๊ปเปิ้ลฟูจิมา 6 ลูก…

Read More Read More

วันนี้เป็นวันที่ 3 สำหรับ Survival Camp ม่อนสนุกกับการฝึกเรียนเรียนรู้มาก วันแรกก็เล่าให้ฟังนิดหน่อย เหมือนกับเรื่อยๆ ยังไม่อินนัก แต่วันที่สองเมื่อวานนี้ เล่าโน่นนี่ให้ฟังใหญ่ เช่น ครูเล่าวัน ที่มีการกราดยิงที่ห้าง เทอร์มินัล 21 โคราช มีแม่ลูกคู่หนึ่งอยู่ในเหตุการณ์ และกำลังจะหนีออกจากตึก แม่บอกว่า ให้ไปลานจอดรถ และขับรถออกไป แต่ลูกสาวซึ่งเคยเข้าคอร์สนี้มาแล้วบอกว่า ครูเคยสอน ถ้าเจอประตูทางออก ให้ออกจากตึกไปเลย ไม่ต้องห่วงอะไรอื่นอีก และเมื่อกำลังหนีก็เจอประตูทางออก ทั้งสองคนเลยออกมาเลย และปลอดภัย โดยมารู้ภายหลังว่า คนกราดยิง ดักรอที่ลานจอดรถ และยิงคนตายไปหลายคนด้วย วันนี้ม่อนและโม เดินทางเหมือนเดิม โดยพ่ออู๋ กับเมกามารับ ที่แตกต่างคือ ปั้นมีพ่อไปส่งรวมทั้งไปรับด้วย (แต่เปรมมี่ไม่ได้ไป ม่อนบอกว่า ปั้นพูดว่าแค่ไม่อยากมาในวันนี้) วันนี้มีการอบรมเรื่องการหนีไฟ และการดับไฟ มีการทดลองเดินในห้องที่มีควัน ซึ่งม่อนบอกว่า ควันเยอะในที่ที่มีไฟไหม้ จะมองไม่เห็นอะไรเลย ไม่เห็นจริงๆ ต้องใช้วิธีคลำทางไปตามผนัง จนกว่าจะออกประตูไป และมีการฝึกการดับไฟด้วยถังดับเพลิง กับผ้าเปียกน้ำดับกองไฟด้วย ฝึกให้รู้จักห้องที่มีแค่ควันไฟ จะมองไม่เห็นอะไรเลย โมชิฝึกดับกองเพลิง วันนี้ฝึกเสร็จ และมีพิธีรับมอบประกาศนียบัตร และถ่ายรูปหมู่กัน ม่อนสนุกมาก และได้ความรู้มากมาย บอกว่ามีประโยชน์มาก ส่วนโมชิยังไม่ค่อยอินเท่าไร ได้แต่ไปฝึกตามที่ป่าป๊าหม่าม๊าจัดให้

วันนี้เป็น Survival Camp Day 2 ทุกอย่างลงตัวแล้ว โดยเด็กๆ ที่คาร์พูลด้วยกันมีดังนี้ บ้านเมกา โดยพ่ออู๋ อาสามารับบ้านเราที่หน้าถนนเทพารักษ์ในตอนเช้า เปรมมี่ กับปั้น จะมีพ่อป๊อปพามาส่ง และกลับกับบ้านเราตอนเย็น ตอนเลิก พ่ออู๋พาม่อนและโม กับเปรมมี่กับปั้นมาส่งบ้านเรา และหม่าม๊าพาเปรมมี่กับปั้น ไปส่งบ้านที่วินด์มิลล์ บางนา วันนี้มีการเรียนศึกษาทางหนีต่างๆ ในอาคาร โดยให้เขียนแปลนด้วย และมีการฝึกไต่เชือกลงจากที่สูง และยังมีการใช้เครื่อง EAD กับการทำ CPR – Cardiopulmonary resuscitation เช้านี้โมชิหม่ำแซนด์วิชที่บ้าน พร้อมนมสด ส่วนม่อนไม่หม่ำเช่นเคย พวกเราเตรียมตัวพร้อม เผื่อพ่ออู๋จะมาเช้า และทุกอย่างเรียบร้อยก่อน 7.30 น. เป็นเวลาที่พ่ออู๋เดินทางมาถึงหน้าบ้านเรา และเราก็ไปรอที่ออฟฟิศ เพื่อรถพ่ออู๋มาถึง เราก็ขึ้นรถกันเลย ส่วนเปรมมี่กับปั้นก็มากับพ่อป๊อมเช่นเคย ม่อนบอกว่า บ้านนี้มาถึงเป็นกลุ่มแรก และเราเป็นกลุ่มที่สอง ได้ฝึกกันทุกคน ม่อนแรงดี CPR ได้เป็นอย่างดี ตอนเลิกวันนี้ พ่ออู๋พาทุกคนกลับมาส่งที่บ้านเรา และหม่าม๊าเตรียมตัวไว้แล้ว รับเปรมมี่กับปั้นไปส่งบ้าน ม่อนและโมเหนื่อยวันนี้ เพราะเป็นบทเรียนนอกอาคาร และในอาคารที่ต้องใช้แรงเยอะ กลับมาบ้าน ก็อาบน้ำ หม่ำขนม และนอนเล่นกัน พอตอนเย็น หม่าม๊าก็อุ่นหมูตุ๋นมาให้หม่ำ เที่ยวนี้หม่ำหมดหม้อเลย

ป่าป๊าตื่นตั้งแต่เช้าเหมือนเดิม ทำโน่นนี่เรียบร้อยก็ไปปลุกม่อนโม และหม่าม๊า โมชิตื่นก่อนใคร รีบไปอาบน้ำแต่งตัวมาเรียบร้อย ตามด้วยม่อน เช้านี้ไม่ได้ทำอาหารอะไร แต่ตั้งใจซื้อกินบนรถ พอได้เวลาก็ออกเดินทาง และแวะปั๊มน้ำมัน ซื้อไก่เจ้าอร่อยมาเป็นข้าวกล่อง และเดินทางต่อทันที โมชิจำไก่ร้านนี้ที่ปั๊มได้ ก็เลยหม่ำบนรถเลย และเราก็ไปถึงแคมป์ก่อนเวลาเล็กน้อย ไปถึงก็เจอบ้านแบมแบม (แม่เก่ง) กันคนอื่นๆ มากันพร้อม บางคนก็มาสายบ้าง แต่เรามาก่อนเวลา ซึ่งเป็นการดี ลงชื่อและรับเสื้อ ในไลน์กรุ๊ป มีชื่อเด็กๆ ทุกคน และขนาดเสื้อเรียบร้อยแล้ว ครูเป็นม่อนก็ตกใจว่าตัวโตจริงๆ พอรู้ว่าอายุแค่ 15 เองยิ่งร้องตกใจใหญ่ เข้าไปรอในห้องอบรมห้องแรก หลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว ก็เข้าไปรอด้านใน และรอเด็กคนอื่น ให้มาพร้อมๆ กัน มี เปรมมี่ ปั้น ต้นกล้า บันบัน แบมแบม เมกา ซูชิ มังกร ฯลฯ รวมแล้ว 14 คน บรรดาพ่อแม่ก็จับกลุ่มคุยกันอยู่ร่วมชั่วโมง จนครูบอกให้กลับไปก่อน เพราะจะใช้พื้นที่ ทุกคนก็กลับไปก่อน ปล่อยให้เด็กๆ ทำร่วมเรียนกันตามสะดวก ครูทยอยส่งรูปมาให้ดูในไลน์กรุ๊ป นั่งเรียนในห้อง สอนผูกเชือก ทุกคนตั้งใจเรียนกัน ฝึกผูกและทดสอบความแข็.แรง มีที่ให้ลองเยอะแยะ สนุกกันใหญ่ ได้ความรู้ด้วย ตอนกลับ พ่ออู๋ พ่อของน้องเมกา อาสาพามาส่ง ทั้งม่อนและโม และยังรับเปรมมี่กับปั้นกลับมาบ้านเราด้วย เพราะเรารับปากจะพาเปรมมี่กับปั้นไปส่งบ้าน แต่พ่ออู๋เสนอคาร์พูลพามาส่ง พอทุกคนเรียนเสร็จบ่ายสามโมง ม่อนก็โทร.มาบอก และอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านเรา หม่าม๊าเตรียมรถรอไว้แล้ว ที่จะพาเปรมมี่ปั้นไปส่งที่บ้าน ม่อนโมเล่าให้ฟัง ครูสอนเยอะมาก เล่าเรื่องประสบการณ์อันตรายต่างๆ…

Read More Read More

วันอาทิตย์ เป็นวันตัดผม เพราะดูแล้ววันนี้จะลงตัวที่สุด เนื่องจากวันจันทร์ถึงพุธ จะไปเข้าแคมป์ Survival น่าจะไม่มีเวลา และพฤหัสน่าจะไปเยี่ยมอาม่ารำเพย กับศุกร์เป็นวันก่อนเดินทางแล้ว เช้านี้ตื่นกันไม่สายนัก ป่าป๊าปลุกให้ตื่นและได้เตรียมน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ไว้แล้ว ทั้งสองคนหม่ำกันเสร็จก็ล้างหน้าแปรงฟัน และป่าป๊าก็พาไปตัดผมเลย มีคิวดังนี้ ตัดผม เอารองเท้าม่อนที่ไปเย็บไว้ อากาศร้อนมากวันนี้ ไม่มีเมฆเลย ป่าป๊าพาสองหนุ่มนั่งรถวีโก้ออกไป หม่าม๊าเตรียมอาหารที่บ้าน เป็นเมนูชาบู ต่อจากเมนูย่างเนยเมื่อวันก่อน ป่าป๊าเตรียมรูปทรงผมไว้แล้วที่ตัดเมื่อคราวก่อนที่สิงคโปร์ ม่อนบอกว่าเป็นต้นแบบในการตัดผมได้ ตัดสั้นแบบนี้โอเค ร้านตัดผมเช้านี้ไม่ค่อยมีคน เราไปถึงก็ได้โต๊ะตัดเลย คนตัดผมเป็นผู้หญิงทั้งม่อนและโม และตัดพร้อมๆ กันเลย ป่าป๊าโชว์รูปให้ดูว่าอยากจะตัดตอนนี้ ทรงผมม่อน ทรงผมโมชิ ป่าป๊าแวะรับรองเท้านักเรียนม่อน ที่ซักเสร็จแล้ว และเอาไปให้ร้านที่ตลาดหนามแดงเย็บซ้ำเพื่อความแข็งแรงเรียบร้อย แล้วเดินทางกลับบ้าน ทั้งสองหนุ่มอาบน้ำสระผมเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นเวลาของเมนูหม่าม๊า ชาบูไร้เทียมทานนั่นเอง ตั้งโต๊ะหม่ำกันที่บ้านเหมือนเดิม อร่อยสุดๆ ในบ้านเราเอง ม่อนโมหม่ำกันท้องแตกเลย ทำเองที่บ้านอร่อยมากจริงๆ ทั้งสองคนหม่ำกันเยอะมาก ป่าป๊าหม่าม๊าก็หม่ำกันอร่อยไปเลย พอตกค่ำ ยังมีเมนูต่ออีก เพราะน้ำซุปเข้มข้นมาก หม่าม๊าเอาข้าวสวยมาใส่ และใส่เครื่องไปอีกเล็กน้อย พร้อมกับไข่ไก่ หม่ำกันเป็นข้าวต้มเครื่องต่อกันอีก ก่อนจะพักผ่อน และอาบน้ำนอนกันสำหรับวันนี้