วันนี้โมชิอยู่บ้านทั้งวัน ไม่มีโปรแกรมไปไหน กลางวันหม่ำข้าวกับขาหมูเยอรมัน ซึ่งโมชิบอกว่าเริ่มเบื่อแล้ว และตอนเย็น หม่ำข้าวเหนียวหมูทอด ที่ซื้อที่ตลาด ส่วนม่อนตื่่นและไป รร. ตามปกติ วันนี้หม่ำแมคโดนัลด์อีกแล้ว หม่าม๊าบ่นเท่าไรม่อนก็ยังกินอยู่
ม่อนตื่นและไป รร. ตามปกติ ป่าป๊าดูเวลาอยู่ และเห็นม่อนตื่นไป รร. เอง ส่วนโมชิก็ตื่นสายเหมือนเดิม อยู่กับบ้าน และตอนค่ำไปตีแบดฯ กันที่ทีม Saturday ซึ่งโมชิตีแบดฯ ติดขัดในช่วงแรก แต่ต่อมาก็ตีดีขี้น และตีได้เยอะด้วย เหงื่อออกเต็มไปหมดเลย เหนื่อย แต่ก็ตีได้ ม่อนรายงานตอนค่ำ บอกว่า วันนี้จู่ๆ พี่คมกริช ก็ไลน์มาว่าจะเรียนค่ำนี้ เพราะสัปดาห์ก่อนไม่มีเวลาเรียนกันเลย และพรุ่งนี้อาจจะไม่ว่าง ก็ดีเลยที่ได้สอนวันนี้ ส่วนวันศุกร์ก็จะเรียนเหมือนเดิม ม่อนหม่ำ Subway เย็นนี้ ราคาชิ้นใหญ่ 6 ดอลล์ กว่า ซื้อมาสองชิ้น กินที่ร้านชิ้นนึง และอีกชิ้นเอามากินที่บ้าน
ม่อนและโมอยู่บ้านกันทั้งวัน ม่อนน่าจะออกไปซื้ออาหาร และอยู่กับบ้าน เมื่อวานไม่มีการสอน Kayden และสัปดาห์ที่ผ่านมาเลยไม่ได้สอนใครเลย อังคารม่อนก็ไม่ว่าง พอศุกร์ พี่คมกริชก็ไม่ว่าง เสาร์ก็ไม่มีการสอน ม่อนบอกว่าเซ็งเลยทำให้ไม่มีรายได้ โมชิอยู่กับบ้าน ดูรายละเอียด 重庆 กับป่าป๊า
ม่อนตื่นสายๆ วันนี้ และที่สิงคโปร์มีฝนตก ม่อนเลยขี้เกียจออกไปข้างนอก เลยโทร.มาหาหม่าม๊าให้สั่งอาหารให้ หม่าม๊าเช็คที่ Foodpanda มีอาหารเป็นพวกสเต็กชุดใหญ่ ลดราคา 50% ไม่แพง เยอะด้วย ก็เลยสั่งไปส่งให้ม่อน ราคาไม่แพงเลย ได้ชุดใหญ่ โมชิตื่นสายๆ มาหม่ำอาหาร และช่วยทำงานบ้านนิดหน่อย เย็นนี้เราไปขี่จักรยานกัน โมชิจัดการเอาจักรยานพับมาลองกางและเก็บดู เสร็จแล้วเดินทางไปขี่จักรยานที่บึงหนองบอน โดยจอดรถที่สวนหลวง ร. 9 เหมือนเดิม ที่บึงหนองบานเปิดเส้นทางขี่จักรยานเป็นรอบใหญ่แล้ว เราก็ขี่รอบใหญ่กันสามรอบ สนุกเลย แล้วไปหม่ำอาหารที่พาราไดซ์ ป่าป๊าส่งรูปให้ม่อนดูด้วย ม่อนก็ถามว่าขี่กันกี่รอบ ตอนที่ม่อนมาไทย และโมชิอยู่สิงคโปร์ ก็ไปขี่จักรยานกันกับม่อนแบบนี้เหมือนกัน ส่งให้ม่อน จะได้หายคิดถึง
เช้านี้ป่าป๊าตื่นสายหน่อย คือ 6.30 น. ซึ่งเป็นเวลา 7.30 ที่สิงคโปร์ ม่อนมีเรียนวันนี้เวลา 8.00 น. อ้าวม่อนยังไม่ตื่นนี่นา สงสัยพลาดแล้วล่ะ ป่าป๊ารีบปลุกม่อน ม่อนงัวเงียตื่นมา ยอมรับว่าตื่นสาย Overslept และจะไม่ไป รร. แล้ว เพราะไปไม่ทัน และตอนนี้ยังมีฝนฟ้าคะนองเยอะเลย ม่อนส่งรูปมาให้ดู ป่าป๊าถามม่อนว่า ถ้าวิชาแรกไปไม่ทัน จะไปวิชาถัดไปไหม ม่อนก็ไม่ไป ป่าป๊าเลยไม่ว่าอะไร แต่ตอนบ่าย มีพูดหน่อยนึงว่า่ ต้องวางแผนดีกว่านี้ ทำอย่างนี้ไม่ดี และหม่าม๊าก็เตือนด้วย โมชิตื่นสายๆ และลงมาหม่ำอาหารหม่าม๊า เป็นปลาแซลม่อน และไข่ตุ๋น ตอนบ่ายลงมาหม่ำผลไม้กับป่าป๊า อร่อยเลย และเปิดคอมฯ ดูรายละเอียดของ Polytechnic กับ ว่าจะไปทางสายนี้ไหม โมชิอยากจะไปทางสาย Technology ซึ่งถ้าเป็น NYP จะมี School of Engineering และ School of Information Technology เย็นนี้ออกไปซื้ออาหารกับป่าป๊า โมชิเลือกข้าวขาหมูหน้าบ้าน
โมชินอนตื่นสายๆ เหมือนเดิม และวันนี้หม่ำอาหารสองมื้อเป็นขาหมูเยอรมัน ที่ซื้อมาจากเซ็นทรัลบางนา มื้อแรกกินกับข้าวสวย มื้อที่สองหม่ำกับเส้นญี่ปุ่น หม่าม๊าลวกให้กิน และยังมีองุ่นที่ซื้อมาจากเซ็นทรัลด้วย ม่อนมีกิจกรรมที่ รร. วันนี้ ตอนเช้าตื่นและทักป่าป๊า ไป รร. ตามปกติ ตอนเย็นกลับมาก็เหนื่อย หลับปุ๊ปเลยถึงเย็นค่ำกว่าจะตื่น iAppreciate 2024 ม่อนมีหน้าที่เตรียมอาหารแจกในงานนั่นเอง
โมชิอยู่ไทย นอนตื่นสายสุดๆๆๆ คือตื่นบ่ายเลย และลงมาหม่ำหมูตุ๋นของหม่าม๊าที่ทำไว้ตั้งแต่วันก่อน และไม่ได้กลับไทย ก็มากินวันถัดไปคือวันนี้แทน โมชิบอกว่าอร่อยมากๆๆ เมื่อคืนมาถึงหม่าม๊าจับชั่งน้ำหนัก ก็ได้น้ำหนัก 69 กก. แล้ว ตอนคราวก่อนน้ำหนักแค่ 60 ปริ่มๆ เอง แสดงว่าตัวหนาขึ้นแล้ว ม่อนตื่นสายๆ และไป รร. ตามเวลาปกติ วันนี้ม่อนอยู่ รร. ก็เปิดกล้องหันไปมาเพื่อดูป่าป๊าหม่าม๊าและโมชิ ป่าป๊ามีคนมาซ่อมคอมฯ ก็ยังเห็น (แต่นึกว่าเป็นพี่ทอม) และยังทักเลย ป่าป๊าเขียนเมล์ไปที่ Changi Airport ดังนี้ (ม่อนช่วยแก้ด้วย) email: enquiry@changiairport.com Subject: Serious Complaint Regarding Jetstar Asia Flight 3K513 on 04 November 2024 – A Thai International Student’s OrdealDear Changi Airport Management,I am writing to express my deep concern and disappointment regarding a serious incident involving my 15-year-old Thai son, Jirapat Chatsomsanga, an international student residing…
เมื่อวานม่อนปลอบใจโมชิ และโมชิกลับถึงบ้านน่าจะสบายใจขึ้น เพราะทุกอย่างผ่านไปแล้ว (ถึงแม้ในเหตุการณ์จะทำให้เสียใจมากๆ ก็ตาม) วันนี้มีตั๋วเรียบร้อยแล้ว และไม่ต้องการเอกสารอะไรสำหรับผู้โดยสารอายุ 12 – 16 เลยด้วยซ้ำ ม่อนไป รร. ตามปกติ และบ๊ายบายโมชิแล้ว วันนี้ม่อนมีกิจกรรมที่ NYP และจะกลับดึกมากด้วย เป็นเหมือนกับ Carnival และม่อนมีหน้าที่แจกอาหารสำหรับผุ้มาร่วมงาน และต้องอยู่ค่ำจนถึงดึกเลย โมชิตอนบ่าย หม่ำอาหาร และเตรียมตัวเดินทางไปสนามบินตามเวลา และเช็คอินได้ตามปกติ พร้อมกับเดินไปหม่ำอาหารที่ Food Street ที่ T3 เรียบร้อย ทั้งยังซื้อของที่ 7-11 สต๊อกพร้อมน้ำดื่ม ก็เดินทางเข้าไปรอที่เกท และเดินทางมาไทยอย่างเรียบร้อย ป่าป๊าใช้รถ Bolt ไปรับโมชิ ก็เลยสอนโมชิตอนรอที่เกท ว่าเมื่อลงจากเครื่องแล้ว ผ่าน Immigration ก็ลงบันไดเลื่อนลงมา ที่เป็น luggage belt และให้เดินผ่านออกมายัง Arrival Hall ที่มีคนมารับ และให้โทร.หาป่าป๊า เพื่อเรียกรถโบลท์ ป่าป๊ากำหนดเส้นทางไว้แล้ว และพอโมชิพร้อมก็ให้ออกไปที่ประตู 2 เพื่อรอรถ ในทีสสุดก็ได้รถมารับ (จริงๆ คันแรก ตอบรับแล้ว แต่จู่ๆ ก็ยกเลิก) ป่าป๊าได้รถคนขับเป็นผู้หญิง มิตซู Xpander มารับโมชิ หม่าม๊าคุยกับโมชิทางโทร. พร้อมเปิดสายให้คนขับฟัง เพื่อบอกเส้นทางว่าเดินทางอย่างไร โดยไม่ขึ้นดอนเมืองโทลล์เวย์ และให้คนขับออกค่าทางด่วนไปก่อน และจะโอนให้คนขับทางแบงค์กิ้ง โมชิกลับถึงบ้านในเวลาอีก 40 นาที ดีใจมาก ที่ถึงบ้านแล้ว กอดกันใหญ่…
วันนี้เป็นวันที่แย่มากๆ สำหรับโมชิ จริงๆ วันนี้เป็นวันเดินทางกลับ โมชิเตรียมตัวพร้อมทุกอย่าง ส่วนม่อนไป รร. แต่ก่อนจะไปเรียนตอนบ่าย ช่วงเช้าหม่ำอาหารกับโมชิ และกอดบ๊ายบายกัน ก่อนที่โมชิจะออกเดินทาง ทุกอย่างพร้อมกับการเดินทางด้วยสายการบิน Jetstar Asia แต่พลิกล๊อก พอโมชิไปถึงสนามบิน ก่อนเวลาสองชั่วโมงครึ่งไปถึงโมชิหม่ำอาหารก่อน แล้วค่อยไปเช็คอิน โดยไม่สามารถเช็คอินอัตโนมัติได้ และไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์ ถึงแม้โมชิมีเอกสาร UM หรือ Jetstar_Asia _3K_declaration_form แล้ว แต่เจ้าหน้าที่ไม่ให้ โมชิก็ติดต่อป่าป๊า แล้วก็ต้องออกจากคิว และไปเข้าคิวใหม่ คราวนี้ใช้ WhatsApp Video call กับอานตี้ ซึ่งอานตี้พยายามอธิบายว่าเป็น guardian ที่ได้อนุญาตให้โมชิเดินทางเองได้ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ต้องมาโชว์ตัวเท่านั้นจึงจะได้ ซึ่งไม่มีเหตุผลเลย และอานตี้ก็ไม่สามารถมาได้ด้วย (อานตี้บอกว่าไปไม่ทันแล้ว เพราะเวลาไม่พอ ติดธุระอย่างอื่นอีก – ไม่ว่าอานตี้จะขี้เกียจหรืออะไรก็ตาม) โมชิโดนบังคับให้ไปคุยกับเจ้าหน้าที่จากป่าป๊าและหม่าม๊า จนเครียดและร้องไห้ แต่อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้อยู่ดี ซึ่งแย่มากๆ ในที่สุดก็ต้องกลับบ้าน เสียความรู้สึกที่ต้องตกเครื่อง และถูกทิ้งที่สนามบิน แย่จริงๆ แต่ป่าป๊าก็ปลอบโมชิ บอกว่าไม่ใช้ความผิดของใคร จริงๆ แล้วป่าป๊าหม่าม๊าผิดเองที่ไม่ได้วางแผนสองไว้ให้ ถ้าหากเขาไม่ยอม ก็ต้องนัดอานตี้ไว้ล่วงหน้า ให้จัดเวลาเผื่อไว้ถ้าต้องมาปรากฎตัว แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปแล้ว โมชิเดินทางกลับด้วยใจเสีย และกว่าจะได้นั่งรถเมล์ก็นาน หาทางกลับและโทร.มาหาป่าป๊า ซึ่งพอคุยกันก็นึกได้ว่า ต้องนั่งรถเวียนไปส่งที่ T1 Jewel ก่อน แล้วค่อยนั่งสาย 24 กลับ พอกลับบ้านก็นั่งหลับ และเลยไปหลายป้าย จนตื่นและลงจากรถ หาอะไรกิน แล้วค่อยกลับบ้าน ด้วยใจห่อเหี่ยว…
โมชิเตรียมของจะกลับไทยในวันพรุ่งนี้ หม่าม๊ากำกับให้จัดของให้ครบ ที่สำคัญคือ Passport + UM Form ซึ่งอานตี้เซ็นต์แล้ว และโมชิแจ้งแล้วว่าอาจจะมีการโทร.มาหา เกี่ยวกับการเดินทางกลับของโมชิตอนเช็คอิน ม่อนเป็นคนไปซื้ออาหารวันนี้