วันอาทิตย์ ตื่นกันสายๆ

พอ 10.30 เหวินเดินเข้ามาในห้อง หยิบเสื้อผ้า ป่าป๊าก็แปลกใจทำไมเช้าผิดปกติ เพราะเหวินน่าจะตื่นเที่ยงกว่าแน่ๆ

พอป่าป๊าออกจากห้อง เห็นอี๊โอ๋กำลังเดินออกจากบ้าน พร้อมกันทั้ง 3 คนพอดี อี๊โอ๋บอกว่า จะไปวัด ทำบุญให้อาม่า ป่าป๊าก็บ๊ายบาย

แล้วตอนเช้าป่าป๊าก็ไปนั่งคุยกับยาย ยายก็สบายดี เล่าให้ฟังว่า สามสี่เดือนที่ผ่านมา ไปดูแลน้องชายที่ จ.เลย อากาศหนาวมาก ติดลบด้วยซ้ำ พี่เอ๋ กับอี๊โอ๋ ก็กลัวว่าแม่จะอยู่ไม่ได้ แต่แม่ก็อยู่ได้

แม่บ่นว่า สิงคโปร์เดี๋ยวนี้เข้า ตม. ยาก กว่าจะผ่านต้องให้อี๊โอ๋คุยตั้งนาน ไม่อยากจะมา แต่ก็ห่วงหลาน

ป่าป๊าก็เดินลงไปซื้ออาหาร แม่ก็ฝากซื้อเคาน์เตอร์เพน

ไปซื้อที่ร้านขายยา ใกล้ๆกับ Fair Price ราคาหลอดละ S$4.20 ได้หลอดกลางมา แม่เอาเงินเหรียญมาให้หลายเหรียญ

แล้วป่าป๊าก็ไปซื้ออาหารเช้ามาให้ม่อน คนเยอะมาก ก็ได้ carrot cake มา 2 ห่อ และปาท่องโก๋ด้วย

พอกลับมาก็ปลุกม่อน ให้ตื่น ม่อนตื่นมาก็มานั่งหน้าทีวี ป่าป๊าก็เตรียมของกินให้ นั่งกินไปจนหมด ม่อนบอกว่าอร่อย แต่ที่ร้านใกล้ๆ รร. อร่อยกว่า

 

อี๊โอ๋ส่งภาพที่วัดมาให้ ว่าอยู่วัดทำบุญอยู่ มีอาการเยอะแยะ เล่าให้ฟังว่า พี่เวย์บังคับให้กินอาหาร แต่อี๊โอ๋ไม่กิน ของไหว้แบบนี้ จะไม่กินอยู่แล้ว

ตอนหลังเที่ยงก็กลับมากันหมด พี่เวย์บอกว่ากินอิ่มแล้ว เหวินด้วย แล้วป่าป๊าก็ไปคุยกับม่อน ม่อนก็เล่นเกมส์อยู่ ป่าป๊าก็ให้เลิกได้แล้ว และม่อนก็หาของเล่นที่จะสั่งซื้อ ในที่สุดก็สรุปว่าจะซื้อ

พอบ่ายก็จะไป Nex บอกคิวให้อี๊โอ๋ฟังว่า ไป Nex เพื่อเติมเงินบัตร เหวินบอกว่ามี App เติมเงินได้ แต่ก็ทำไม่ได้จริง มันมีอีกหลายอย่าง แล้วโอ๋ก็ให้พี่เวย์ขับรถไปส่งที่ห้าง

ม่อนไม่อยากไป เพราะใจคิดตลอดเวลาว่า จะต้องจากกันกับป่าป๊าแล้ว แต่ก็ต้องไปอยู่ดี ม่อนอารมณ์เศร้านิดๆอยู่ข้างใน

เราก็ไปห้างกัน บ๊ายบาย อี๊โอ๋ และยายกันที่บ้าน และก็เหวินด้วย พี่เวย์ขับรถมาส่ง เราก็ลากันที่ลานจอดรถตรงนี้

พอเข้าห้าง ก็อยากจะกินของทอด พอจะซื้อคนขายก็ไม่สนใจ และก็ของหมดด้ยย ม่อนหงุดหงิด ก็เลยเดินไปห้องสมุดก่อน ม่อนเลยไม่อยากยืมต่อ เลยคืนไปทั้งหมด (ทำให้หม่าม๊าว่าตอนเย็น ว่าไม่ยอมยืมหนังสือ)

แล้วก็เดินหาของเล่นกัน แต่ก็หาไม่ได้ ป่าป๊าบอกว่า จะซื้อให้ทาง Paypal ผ่าน eBay

ม่อนตัดสินใจกินที่ Monster of Curry ม่อนบอกว่า คราวก่อน หม่าม๊าไม่ได้กิน และบอกว่าคราวหน้าต้องให้หม่าม๊ากินให้ได้ เหมาะกับหม่าม๊ามาก และจะให้กินที่ความเผ็ดเบอร์ 5 เลย

ม่อนสั่งหมูชีส เพิ่มชีส ส่วนป่าป๊าสั่งปลากับสลัด

 

ของม่อนจานใหญ่มากๆ น่ากินสุดๆ

 

 

 

เมนูของป่าป๊า ม่อนบอกว่า “ป่าป๊า อันนี้ต้องให้หม่าม๊ามากินให้ได้น้ะ เป็นปลากับสลัด อร่อยมาก แล้วก็ถ้าหม่าม๊ากินของหนู ต้องสั่งความเผ็ดเบอร์ 5 หม่าม๊าต้องชอบแน่ๆ”

 

 

พอกินเสร็จ เราก็เดินทางกลับ ก่อนกลับแวะ ซื้อของกินป่าป๊าหน่อยนึง ม่อนก็ไม่กินไอติมที่บอกว่าจะกิน อิ่มมากกินไม่ไหว

เรานั่งรถเมล์ 317 ใต้ Nex กลับบ้าน พอถึงบ้าน ก็เตรียมของกันอีกนิดหน่อย ถายรูปของให้หม่าม๊าดู

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟียงทำกับข้าวมาให้ ม่อนถามว่า “ป่าป๊า หนูควรกินไหม แต่หนูอิ่มมากน้ะ”

ป่าป๊า “กินไปก่อนแล้วกัน ถ้ากินไม่ไหว ป่าป๊าจะกินให้”

 

กับข้าวเป็นปลาทอดอร่อย เนื้อปลาล้วนๆ กับ baked bean แต่ม่อนกินไปครึ่งเดียวก็กินไม่ไหว ป่าป๊าก็เลยกินต่อ

พอป่าป๊าจะกลับ ม่อนก็ร้องไห้ ป่าป๊าก็น้ำตาไหล แต่ม่อนต้องเข้มแข็งน้ะ เด็กดีของป่าป๊า

ป่าป๊าเดินทางโดยรถเมล์ กว่าจะไปถึง ก็ชั่วโมงครึ่ง ระหว่างทาง ม่อนก็คุยกับหม่าม๊าและโมชิ เล่นเกมกันนิดหน่อย ม่อนก็เศร้าๆ เพราะต้องอยู่เองแล้ว อีกตั้ง 10 สัปดาห์

พอไปถึงสนามบิน ก็โทร.คุยกันอีกหลายหน ม่อนเล่นของเล่นอยู่ เป็นของเล่นที่ม่อนชอบมาก เล่นไปให้ลืมความคิดถึง

 

ป่าป๊าให้ม่อน Selfie ส่งมาให้หม่าม๊าดูด้วย

พอป่าป๊าอยู่บนเครื่อง ก็คุยกับม่อน ม่อนให้หม่าม๊าโทร.มาพาม่อนนอน พอสี่ทุ่มเครื่องก็ออก ก่อนจะปิดเครื่อง ก็เห็นข้อความหม่าม๊าบอกว่าม่อนนอนแล้ว

เครื่องถึงไทยห้าทุ่มสิบห้า หม่าม๊าโทร.มาทันที บอกว่าม่อนเพิ่งโทร.มา บอกว่านอนไม่หลับ ให้ป่าป๊าโทร.ไป

พอโทร.ไป ก็คุยกับม่อนนิดหน่อย เสียงม่อนเศร้าๆนิดๆ บอกว่านอนไม่หลับ แต่ฟังเสียงป่าป๊าแล้ว ม่อนก็จะไปนอนแล้ว ป่าป๊าบอกว่า พรุ่งนี้ป่าป๊าปลุกเหมือนเดิม กู๊ดไนท์น้ะเด็กดี