ป่าป๊าตื่นตามเสียงปลุกเช่นเคย เวลา 4.48 น. ตามเวลาไทย ม่อนและโมยังหลับอยู่ที่ห้องในบ้านอังเคิลที่สิงคโปร์ และเป็นเวลาเกือบหกโมงเช้า

ป่าป๊าเดินลงมาข้างล่างทำกิจวัตรประจำวันเล็กน้อย แล้วเปิดกล้องดู ก็พอดีกับได้เวลา 5.58 น. ที่สิงโปร์ แล้วป่าป๊าเปิดเพลงให้ฟังผ่านกล้อง เป็นเพลงแจ๊สเบาๆ จนสองหนุ่มพลิกตัว และป่าป๊าพูดผ่านกล้อง “อรุณสวัสดิ์ครับ ตื่นกันหรือยัง” โดยป่าป๊าพูดนิดเดียวและทิ้งไว้อย่างนั้น สักพักสองหนุ่มก็ทยอนลุกกันขึ้นมาเอง

วันนี้สองคนไม่มีกินกรรมอะไรที่ รร. เป็นพิเศษ เลิกเรียนบ่ายๆ เช่นเคย โมชิเลิกเร็วกว่า ส่วนม่อนไม่มีเรียนพิเศษที่ รร. แต่ก็เลิกช้ากว่า และวันนี้ก็ไม่มีเมคอัพ ของ Ms Ho ด้วย ม่อนเล่าว่า ครูไม่ว่าง จะรวบไปสอนสองชั่วโมงในวันศุกร์นี้แทน

หม่าม๊าเล่าให้ฟังว่า ม่อนเหมือนไม่ค่อยสบายอีก นอนไม่หลับ ประมาณว่า มันจุกหรือมีอะไรทิ่มที่หลอดอาหาร หม่าม๊าก็บอกให้พยายามนอน น่าจะไม่เป็นอะไร คงเป็นกรดไหลย้อน

แต่ตอนเช้าวันนี้ม่อนไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ได้แสดงอาการอะไรให้ป่าป๊าเห็น “อย่าลืมหม่ำวิตามินซีน้ะ” ป่าป๊าพูดแบบนี้ทุกวัน ม่อนจะชูนิ้วโป้งขึ้นว่ารับรูป บางทีก็พูดว่า “หนูจะกิน”

เมื่อได้เวลาแล้วม่อนเดินออกจากห้อง และยืนบ๊าบบายให้กล้อง หน้าตางัวเงีย “บ๊ายบาย” โมชิก็โบกมือ แต่มักจะไม่พูด

ตอนบ่ายโมชิกลับมาบ้านก่อน ป่าป๊าทักไป โมชิก็นอนเล่นพักผ่อน ถึงแม้ทวงให้ทบทวนหนังสือก็ไม่รู้ว่าจะได้ทำหรือไม่

ม่อนกลับมาช้ากว่า พอมาถึงก็หลับปุ๋ยเลย น่าจะเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ แต่ม่อนก็ลุกไปหม่ำอาหารเย็น และอาบน้ำเรียบร้อย