เมื่อวานตอนกลางคืน ห้องข้างๆ ส่งเสียงดัง ฟังเพลงและเล่นเกมส์ จนม่อนนอนไม่ได้ แม้กระทั่งโมชิยังบอกว่าหนวกหูรบกวน 

ม่อนโทร.มาคุยระบายให้ฟัง บอกว่าม่อนโมโหจนทนไม่ไหว เพราะคนพม่าห้องข้างๆ นิสัยไม่ดีเลย ในบ้านนี้มีคนพม่าหลายคน เมดด้วย และเด็กชั้นสอง ทั้งหมดก็พวดเกียวกัน คุยกันเสียงดังโวยวาย และนิสัยพฤติกรรมไม่ดี

ในเวลากลางวันม่อนก็ไม่อยากจะบ่นมาก แต่ก็ตอนที่ม่อนเรียนพิเศษกับ Ms Shi พวกนี้ก็เดินไปเดินมา และส่งเสียงรบกวน คือทำอะไรไม่มีมารยาทเลย ซึ่งเป็นพื้นฐานของคนพวกนี้คือคนไม่มีมารยาท ไม่รู้จักเกรงใจคน

ม่อนบ่นจนแทบจะร้องไห้ แต่ก็ต้องอดทน โทร.มาหาป่าป๊าก็เป็นการระบาย และม่อนยังเปิดวีดีโอคอลล พาไปดูห้องน้ำที่อังเคิลไม่ยอมซ่อม อ่างล้างหน้าน้ำก็ไหลช้า

มีเรื่องบ่นหลายๆ เรื่อง แต่ก็ต้องอดทน ป่าป๊าบอกว่าอยากให้ม่อนมองด้านดีที่ได้มาเรียนที่สิงคโปร์ จะทำให้อนาคตดี แต่การที่ต้องมาอยู่หอแบบนี้ มันเลือกไม่ได้ ป่าป๊าไม่สามารถหาบ้านเดียว แฟลต ที่จะอยู่เองได้ มันสิ้นเปลืองเกินไป การอยู่รวมกันก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนมารยาทไม่ดี ม่อนบ่นอยู่นานจนพอแล้วก็ไปนอน

แต่พอตีหนึ่งกว่า ม่อนโทร.มาอีก บอกว่าไม่ไหวแล้ว จะไปนอนชั้น 2 ที่โซฟา ป่าป๊าก็เลยบอกว่าไปนอนที่นั่นก็ได้ เอาผ้าห่มไปด้วย

พอกลางดึก โมชิตื่นขึ้นมา น่าจะรู้สึกว่าม่อนไม่อยู่ในห้อง ก็เลยเดินลงมาตาม และให้ม่อนกลับไปนอนข้างบน และตอนนั้นห้องข้างๆ ก็เงียบไปแล้ว ม่อนเลยนอนได้ และตื่นสายๆ

เช้านี้ Mr Stany ยังติดงาน ก็เลยไม่ได้สอนโมชิ และเลื่อนมาเป็นวันพรุ่งนี้วันอังคาร ซึ่งม่อนจะเรียนก่อน แล้วต่อด้วยโมชิ 

วันนี้ฝนตกเกือบทั้งวัน สองหนุ่มไม่ได้ออกไปไหน ช่วงเที่ยงๆ ค่อยมาบอกหม่าม๊าให้สั่งอาหารให้ เลยได้พิซซ่าใหญ่ไปคนละถาด