วันนี้เป็นวันที่แย่มากๆ สำหรับโมชิ จริงๆ วันนี้เป็นวันเดินทางกลับ โมชิเตรียมตัวพร้อมทุกอย่าง ส่วนม่อนไป รร. แต่ก่อนจะไปเรียนตอนบ่าย ช่วงเช้าหม่ำอาหารกับโมชิ และกอดบ๊ายบายกัน ก่อนที่โมชิจะออกเดินทาง

ทุกอย่างพร้อมกับการเดินทางด้วยสายการบิน Jetstar Asia แต่พลิกล๊อก พอโมชิไปถึงสนามบิน ก่อนเวลาสองชั่วโมงครึ่งไปถึงโมชิหม่ำอาหารก่อน แล้วค่อยไปเช็คอิน โดยไม่สามารถเช็คอินอัตโนมัติได้ และไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์

ถึงแม้โมชิมีเอกสาร UM หรือ Jetstar_Asia _3K_declaration_form แล้ว แต่เจ้าหน้าที่ไม่ให้ โมชิก็ติดต่อป่าป๊า แล้วก็ต้องออกจากคิว และไปเข้าคิวใหม่ คราวนี้ใช้ WhatsApp Video call กับอานตี้ ซึ่งอานตี้พยายามอธิบายว่าเป็น guardian ที่ได้อนุญาตให้โมชิเดินทางเองได้ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ต้องมาโชว์ตัวเท่านั้นจึงจะได้ ซึ่งไม่มีเหตุผลเลย และอานตี้ก็ไม่สามารถมาได้ด้วย (อานตี้บอกว่าไปไม่ทันแล้ว เพราะเวลาไม่พอ ติดธุระอย่างอื่นอีก – ไม่ว่าอานตี้จะขี้เกียจหรืออะไรก็ตาม)

โมชิโดนบังคับให้ไปคุยกับเจ้าหน้าที่จากป่าป๊าและหม่าม๊า จนเครียดและร้องไห้ แต่อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้อยู่ดี ซึ่งแย่มากๆ ในที่สุดก็ต้องกลับบ้าน เสียความรู้สึกที่ต้องตกเครื่อง และถูกทิ้งที่สนามบิน แย่จริงๆ

แต่ป่าป๊าก็ปลอบโมชิ บอกว่าไม่ใช้ความผิดของใคร จริงๆ แล้วป่าป๊าหม่าม๊าผิดเองที่ไม่ได้วางแผนสองไว้ให้ ถ้าหากเขาไม่ยอม ก็ต้องนัดอานตี้ไว้ล่วงหน้า ให้จัดเวลาเผื่อไว้ถ้าต้องมาปรากฎตัว แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปแล้ว โมชิเดินทางกลับด้วยใจเสีย และกว่าจะได้นั่งรถเมล์ก็นาน หาทางกลับและโทร.มาหาป่าป๊า ซึ่งพอคุยกันก็นึกได้ว่า ต้องนั่งรถเวียนไปส่งที่ T1 Jewel ก่อน แล้วค่อยนั่งสาย 24 กลับ

พอกลับบ้านก็นั่งหลับ และเลยไปหลายป้าย จนตื่นและลงจากรถ หาอะไรกิน แล้วค่อยกลับบ้าน ด้วยใจห่อเหี่ยว

ป่าป๊าบอกให้โมชิเข้าใจว่า โมชิไม่ผิด แต่สถานการณ์มันทำร้ายเรา โดยเฉพาะเจ้าหน้าที่ Jetstar Asia ซึ่งแย่มากๆ จริงๆ

คืนนี้หม่าม๊าเลยจองตั๋วใหม่ โดยใช้บริการ ThaiLionAir และจะไม่ใช้ Jetstar อีกเลย

ได้ตั๋ววันพรุ่งนี้ตอนทุ่มสิบนาที มาลงที่ดอนเมือง ก็ยังดี โมชิก็เข้านอนพักผ่อน แล้วค่อยเดินทางกลับไทยใหม่วันพรุ่งนี้